Iako postoje brojni relevantni međunarodni standardi u ovoj sferi, koje je bitno slijediti i implementirati kako bi se stvorio okvir rodno odgovornih porodičnih politika, i koji bi za žene stvorile jednake mogućnosti da ravnopravno učestvuju na tržištu rada, za svrhe ove analize fokus pri pregledu obaveza je stavljen na standarde iz prava Evropske unije, koji su svakako i odraz drugih relevantnih međunarodnih obaveza u ovoj oblasti. Unutar Evropske Unije, razni dokumenti promoviraju princip ravnopravnosti spolova, i prava koja se vezuju za majčinstvo i očinstvo, i to primarno kroz oblast radnih odnosa. Pored normiranja ovih prava u Povelji o osnovnim pravima u Evropskoj uniji i Evropskom stupu socijalnih prava, postoji nekoliko značajnih direktiva Evropske unije koje su usmjerene ka usklađivanju, tj. stvaranju ravnoteže između profesionalnog, privatnog i porodičnog života. To su prvenstveno Direktiva o ravnoteži između poslovnog i privatnog života roditelja i pružatelja skrbi 2019/1158 i Direktiva o uvođenju mjera za poticanje poboljšanja sigurnosti i zdravlja na radu trudnih radnica, te radnica koje su nedavno rodile ili doje 92/85/EEC. Pored toga, Direktiva 2006/544 se odnosi na pitanja indirektne diskriminacije nad ženama u sferi rada, a Direktiva o radu s nepunim radnim vremenom 97/81/EC5 regulira diskriminaciju nad onima koji rade nepuno radno vrijeme. Veza između mjera usmjerenih ka usklađivanju poslovnog i privatnog života roditelja i principa ravnopravnosti spolova je izričito priznata unutar prava EU.6