Vitalan element svih društvenih sistema je stanovništvo koje je stoga često predmet ili barem sastavni dio odlučivanja. Tokom druge polovine 20. stoljeća stanovništvo u Bosni i Hercegovini doživjelo je značajnu tranziciju s tradicionalnog na savremeni način reprodukcije uz historijsko smanjenje godišnjih stopa smrtnosti. Istovremeno, stopa ukupnog fertiliteta koja je krajem hiljadu devetsto sedamdesetih godina bila na nivou zamjene generacija (oko 2,1 živorođene djece po ženi) počela se smanjivati i danas se na nivou od 1,2 smatra najnižom niskom.

Proteklih osam godina (2013-2020), za koje su uglavnom bili dostupni detaljni službeni statistički podaci, obilježeno je padom ukupnog broja stanovnika Bosne i Hercegovine. Tokom ovog relativno kratkog razdoblja, broj stanovnika zemlje se prema zvaničnim podacima smanjio za oko 64.000 stanovnika (za gotovo 2%). Međutim, ovo smanjenje je vjerovatno bilo puno veće u stvarnosti. Procjene zasnovane na statistici drugih država (mirror statistika) pokazuju da je zemlja iseljavanjem u ovom razdoblju izgubila dodatnih 200.000 stanovnika (ili više od 7% ukupnog stanovništva). To znači gubitak od oko 25.000 stanovnika prosječno godišnje u ovom razdoblju, te je uzrokovalo promjenu dobne i spolne strukture stanovništva, gdje je udio djece smanjen sa 22,4% na 19,3%, a udio starijih osoba povećan sa 14,0%. na 17,2%.